İlk Kez Mimlenen Hanım Kız'dan İnciler :)

                                                                      Merhabalar :)

Öncelikle tembelliğimden ve gezenteliğimden kutlayamadığım bayramınızı 

en içten dileklerle kutlar, 

ardından da yazdığım yazının amacıyla konuma giriş yaparım :)

Blogumu açtığımdan beri, ortalıkta öyle çok mimler dolanıyordu ki... Herkes birbirini mimliyordu. Beni kimse mimlemiyodu (ağlayan surat). Bi ara kendi kendime mim hazırlıyım dedim. Sonra, sizlerin buna hazır olmayacağınızı düşünerek vazcaydım. Adımın Hanım Kız'dan, deli kıza çıkmasını istemem. 

Velhasıl kelam, sevgili Esen Kız beni mimleyivermiş... 

Ben bi sevindirik oldum ki sormayın. Buradan kendisine koocamann sevgiler gönderiyorum. 

Eee o zaman zaman kaybetmeden sorulara geçelim.

 (Görmemişin mimi olmuş kıvamındayım belli olmuyo dimi )

-Bu aralar hayatında neler oluyor, seni nasıl etkiliyor bu olaylar?

 Neler olmuyor kii amaaan... Bi de olaylar beni değil de, ben olayları etkiliyorum sanki :) Bi kere fazlaca şaşırıyorum. O öyle değildir dediğim her şey öyle oluyor. Şu an tam bi boşluktayım.  Adeta Seda Sayan'dan ayrılmış Nihat Doğan gibi dolaşıyorum ortada... Fazlaca duygusal davranıyorum. Arada bi Yıldız Tilbe umursamazlığı da olmuyor değil... Kafam çok karışık. Düşünmekten yorulduğumu hissediyorum. Hem bedenen hem ruhen, gerçekten yorulduğumu hissediyorum. Hayatın bi pause düğmesi olsa da durdurabilsem diyorum. Bazen hayata yetişemiyorum, bazen de yetişmek istemiyorum. Aman sabahlar olmasın film izliyom derken, gündüz uykularına bağımlı kalıyorum... Hayatın tadı kaçtı. Sanki bişeyler eksik gibi... Du bakalım eksik gedik bulursam bişey haber ederim size :)

-Hayatın senin için ne kadar önem arz ediyor?

 Küçük çocuklar kollarını açarak "işte bu kadar" derler ya, işte o kadar çoook önemli. Hayata bir kere geliyoruz. Bir kez daha gelmeyeceğiz. Bunun bilincindeyim ve ona göre hareket ediyorum. Hoş şu an pek umursamıyorum tüm günlerim boş geçiyor ama bu saçma dönemimi de atlatacağıma inanıyor kendime başarılar diliyorum :)

-Kendini bir kenara çekip, düşündüğün oldu mu?

 Ben dış dünyama ne kadar neşeli davranırsam, aslında bir o kadar da iç dünyamda yaşayan bir insanım. Her şeyi içimde yaşarım ben... Kendimle başbaşa kalabileceğim çok vaktim var, olmasa da ben bi şekilde kendimle randevulaşırım. Kendimle konuşurum ama iç sesim konuşur kendimle. Dıştan konuşmuyom yani deli değilim. İçten deliyim herhal :D Çok fazla düşünürüm. En ince ayrıntısına kadar her şeyi düşünürüm. Olanları düşünürüm, olabilecekleri düşünürüm... Düşünmek bizim işimiz since 1992 :)

-Nefret duyduğun bir alışkanlığın var mı?

 Ohooo olmaz mıı? Tam benlik bi soru. Ben bu soruya sayfalarca cevap yazabilirim de neyse size kıyamam işkence etmek istemem. Sabah uyandığım halde yatakta bekleme alışkanlığımdan nefret ediyorum. Uyanırım yatakta öylece beklerim.Kalkmam. Sanırım bişey bekliyorum ama daha ben de ne beklediğimi bulamadım. Bir de alışkanlık denmiş ama benim saçma sapan tiklerim vardır. Bi kere onların hepsine nefret duyuyorum. Gıdıklanırım. Bu öğrenildiğinde çevremdekiler beni rahat bırakmazlar. Poşet sesinden nefret ederim. Ete, balığa elimi hayatta süremem... Gelecekteki çok sevgili kocama sesleniyorum (evde de kalabilirim o ayrı mesele), bi gün burayı okursa haberi olsun... "Canikom balık yemek istiyosan eğer, hazırlatıp öyle getir eve emi. Bak pişirmem demiyom, ayıklamam diyorum. Bi de et yemek istersen mutfağa girip et doğramaktan çekinme taam mı kuzum? " Geleceğe mesajımı da gönderdiğime göre bu soruyu da geçebiliriz. 

-Bu hafta içinde neler yaşadın?

Uzuuun bi aradan sonra tekrar sokağa çıkıp halkın arasına karıştım. Ne yalan söyleyeyim iyi de geldi. Kulaklığımı takıp uzuun bi yürüyüş yaptım. Bu hafta çok iyi geldi bana.

-Hayat...

Beklemez...

-Son zamanlarda bir değişikliğe uğradığını hissediyor musun?

Hem de çook... Köye gittiğim ve uzunca bir süre kaldığım için şivem mivem kaydı. Onu düzeltmekle meşgulüm. Fiziki olarak kilo verdiğimi söylüyor cümle alem, ki yaklaşık 4-5 kilo kadar gitmiş, hastalık vs. derken. İyi de oldu. Kendimi daha hafif hissediyorum. Ruhen, büyüdüğümü hissediyorum. Daha doğrusu büyümek mi denir yoksa olgunlaşmak mı bilemedim... Artık insanlara daha temkinli yaklaşıyorum. İş hayatıma ilk adımımı atacağım. Stajyerlik yaptığım şirkete ilk kez stajyer olmadan, normal çalışan olarak gideceğim. Bunlar güzel şeyler benim için. 

-Hayattan beklentilerin neler?

Bi an bu soru bana Esra Erol'da ki koca arayan ablaları teyzeleri anımsattı. Evi, arabası, maaşı olsun. :) 

Neyse sulandırmadan soruyu cevaplayayım. Hayattan beklentilerim, bolca mutluluk, huzur, sağlık, güzel günler, tatlı bi eş, pembe perdeli bir yuva (pembe panjurlu ev mi var bu devirde)Allahım çok amin... Sanki hayatın da benden bi beklentisi varmış gibi ama daha onu çözemedim :) 

Çok güzel bir mimdi...

Gecenin bi köründe cevaplamak da mime ayrı bi hava kattı. 

Ben de;

Çok sevdiğim, severek takip ettiğim Kırık Şemsiye yi,

Yeni tanıdığım ama iyi ki tanımışım dediğim doktor adayı Kayb-ı Kelam ı,

Mor rengin en güzelini yansıtan Morlu Mutfak ı, 

mimledim gitti :) 

Hanım Kızdan sevgilerlee....